มนุษย์มักวิ่งไล่ตาม "ตัวตน" ในสังคม เพื่อให้เราได้มาซึ่งความหมายของตัวตนในชีวิต
.
อยากเป็นคนดัง < เพื่อตัวตนแห่ง "การเป็นที่ยอมรับ"
อยากเป็นคนหน้าตาดี < เพื่อตัวตนแห่ง "ความมีเสน่ห์"
อยากเป็นคนเก่ง < เพื่อตัวตนแห่ง "ความสามารถ"
อยากเป็นคนรวย < เพื่อตัวตนแห่ง "ความเพียบพร้อม"
.
ซึ่งตัวตนเหล่านี้อาจทำให้เราตัวใหญ่ขึ้นทันที ราวกับยักษ์ที่ถูกปลุกออกจากตะเกียง จากการได้เป็นตัวตนหนึ่ง แต่มันก็อาจทำให้เรารู้สึกต้อยต่ำเหมือนเศษโมเลกุล จากการไม่ได้เป็นตัวตนหนึ่ง
.
แต่อย่าลืมว่านั่นเป็นเพียง ตัวตนที่ถูกคำนวณมาจากเครื่องคิดเลขของผู้คนในสังคม คำตอบเหล่านั้นจึงล้วนคือสมมุติภายนอกที่เราเอามาคำนวณหาค่าในสมการนี้ ซึ่งเมื่อใดที่เราตัดสมมุตินั้นออกไปจากโจทย์ข้อนี้ได้ เราจะมองเห็นความหมายอันมีค่าของการมีตัวตนในชีวิต
.
"ผู้เป็นที่ยอมรับ" อาจไม่ต้องเป็นคนดังเสมอไป อาจเป็นแค่คนดีเท่านั้น
.
"ผู้มีเสน่ห์" อาจไม่ต้อง หล่อ-สวย เสมอไป อาจเป็นแค่คนธรรมดาที่มีไมตรีเท่านั้น
.
"ผู้มีความสามารถ" อาจไม่ต้องเก่งเสมอไป อาจเป็นผู้ที่มีความขยัน หมั่นเพียรเท่านั้น
.
"ผู้มีความเพียบพร้อม" อาจไม่ต้องรวยเสมอไป อาจเป็นผู้ที่มีความพอเพียงเท่านั้น
.
เมื่อใดที่เราปราศจากสมมุติทางสังคม เราจะพบคำตอบของ "ตัวตนภายในใจของเราเอง"
.
Saharath M.
Search